Przejdź do treści

Wieża Ciśnień - Muzeum Wodociągów

Wieża Ciśnień - Muzeum Wodociągów

Description

W 1900 roku, na obecnym Wzgórzu gen. Henryka Dąbrowskiego, najwyżej położnym miejscu względem ujęcia wody w Lesie gdańskim, oddano do użytku wieżę ciśnień (proj. Franz Marchal). Pełniła ona ważną funkcję w nowoczesnym systemie wodociągowym Bydgoszczy. W nieco przysadzistej, cylindrycznej wieży mieścił się zbiornik wyrównawczy, który przez 90 lat zapewniał właściwe ciśnienie wody w sieci tak, aby w godzinach jej zwiększonego poboru, bez problemu docierała do odbiorców. Wieża otrzymała neogotycką, ceglaną elewację, podkreśloną tynkowanymi detalami. Bryłę tego przemysłowego obiektu (o wysokości 45 metrów) architekt wzbogacił o ogólnie dostępną galerię widokową, która była wielką atrakcją. Roztaczał się z niej widok na całe miasto. Niestety, taras zamknięto po 1945 r. i ponownie udostępniono dopiero w 2012 r., po zakończeniu prac renowacyjnych i adaptacyjnych, związanych z przekształceniem wieży ciśnień w jeden z obiektów Muzeum Wodociągów (druga część Muzeum znajduje się w Zabytkowej Hali Pomp przy ul. Gdańskiej 242). Jej wnętrze kryje ekspozycję opowiadającą o dziejach lokalnych wodociągów i kanalizacji. Zgromadzono tutaj dokumenty, fotografie, elementy wyposażenia dawnych łazienek i toalet, a nawet wydobyte w trakcie prac archeologicznych, fragmenty drewnianych rur pierwszego wodociągu z XVI wieku. Po zapoznaniu się z industrialną wystawą, wąskimi, krętymi schodami wchodzimy na taras widokowy, z którego podziwiać można niepowtarzalną panoramę całej Bydgoszczy. Jej szczegóły poznać można dzięki lunetom osadzonym na balustradzie. U podnóża wieży rozpościera się park im. Henryka Dąbrowskiego, a ponad wierzchołkami drzew odnajdujemy sylwety wszystkich charakterystycznych obiektów Bydgoszczy.


do góry

beWir verwenden Cookies, um die Nutzung unserer Dienste zu erleichtern. Wenn Sie keine Cookies auf Ihrer Festplatte haben möchten, ändern Sie die Einstellungen Ihres Browsers.

Ich verstehe