Dziady

SPEKTAKL
duża scena
czas trwania: 190 minut, jedna przerwa

    Adam Mickiewicz Dziady
    reżyseria i scenografia Paweł Wodziński
    kostiumy, reżyseria światła Agata Skwarczyńska
    ruch sceniczny Aneta Jankowska
    muzyka Stefan Węgłowski (kompozycja, gitara), Adam Kośmieja (fortepian), Artur Lawrens (perkusja), Aleksander Porakh (realizacja dźwięku)
    kierownictwo wokalne Agnieszka Sowa
    video Remigiusz Zawadzki
    asystent reżysera Anna Włodarska
    występują Karolina Adamczyk, Beata Bandurska, Michał Czachor, Mieczysław Franaszek, Paweł L. Gilewski, Magdalena Łaska, Mateusz Łasowski, Michał Jarmicki, Marian Jaskulski, Roland Nowak, Maciej Pesta, Martyna Peszko, Jerzy Pożarowski, Małgorzata Trofimiuk, Jakub Ulewicz, Malgorzata Witkowska, Marcin Zawodziński

"Dziady" to ostatnie ogniwo trzyczęściowego projektu romantycznego, zrealizowanego w ostatnich latach w TPB przez  Pawła Wodzińskiego. Spektakl jest próbą "odzyskania" i racjonalizacji narracji romantycznej, przez wiele dziesięcioleci manipulowanej i wulgaryzowanej, wykorzystywanej do dziś doraźnie przez polityków, kościół katolicki, a także przez rynek i media, środowiska tworzące na jej bazie nowe wersje starych mitologii. Interpretacja Pawła Wodzińskiego wychodzi poza schematy patrzenia na tekst "Dziadów" Mickiewicza w kontekście śmierci, żałoby i martyrologii narodowej. W bydgoskiej inscenizacji to sztuka o budowaniu wspólnoty i wzmacnianiu własnej tożsamości, to przepełniona wściekłością i gniewem opowieść o scalającej zmarginalizowane społeczności mocy rytuału. Intencją twórców było ironiczne i krytyczne przyjrzenie się tekstowi, zdjęcie z niego narosłych, banalizujących interpretacji, a także zwrócenie uwagi na to, że "Dziady" nie są jedynie tekstem literackim, ale całościowym projektem tożsamościowym, który może budzić dziś rozmaite wątpliwości.

 W  świetnych bydgoskich "Dziadach" Wodziński pyta o racje wściekłych i wykluczonych - Łukasz Drewniak, Przekrój